آنچه باید در مورد سلامت روان فرزندتان بدانید

داشتن JIA می تواند خطر افسردگی و اضطراب کودک شما را افزایش دهد.در اینجا نحوه کمک به آنها برای مقابله آورده شده است.
بزرگ شدن می تواند به اندازه کافی سخت باشد، اما وقتی شرایطی مانند آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (JIA) را اضافه کنید، می تواند دوران کودکی و نوجوانی را چالش برانگیزتر کند.درد مفاصل می‌تواند در زندگی روزمره کودک شما اختلال ایجاد کند و نه تنها باعث کشمکش‌های فیزیکی شود، بلکه باعث مشکلات عاطفی مانند افسردگی یا اضطراب شود.ما با کارشناسان در مورد روش‌های متفاوتی که JIA بر سلامت روان کودک تأثیر می‌گذارد و اینکه چگونه می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا با آن کنار بیاید و رشد کند صحبت کردیم.
دایان براون، متخصص روماتولوژی کودکان در بیمارستان کودکان لس آنجلس، می گوید: اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی و اضطراب در کودکان مبتلا به JIA بسیار رایج است.او گفت: "قبل از کووید، بهترین تخمین این بود که 10 تا 25 درصد از کودکان مبتلا به آرتریت علائم شدید افسردگی یا اضطراب داشتند.""من فکر می کنم او اکنون قدش بلندتر است."به همین دلیل است که دانستن علائم افسردگی و اضطراب و بهترین روش برای حمایت از رفاه عاطفی کودک بسیار مهم است.
دکتر ویل فرای، روانشناس کودک در کلینیک درد مزمن بیمارستان کودکان جانز هاپکینز در سن پترزبورگ، فلوریدا، گفت که JIA از طرق مختلف بر سلامت روان تأثیر می گذارد.او گفت: «احتمالاً اصلی ترین درد مربوط به JIA است.«تأثیر فیزیکی روی مفاصل همچنین می‌تواند باعث شود که کودکان کمتر انجام دهند و از ناتوانی در انجام کارها ناامید شوند.»افراد مبتلا به درد مزمندکتر براون گفت: "درد قوی ترین پیش بینی کننده افسردگی در کودکان مبتلا به آرتریت بود."
غیرقابل پیش بینی بودن مرتبط با زندگی با یک بیماری مزمن می تواند بار سنگینی برای کودکان و نوجوانان باشد.فرای گفت: «عدم اطمینان در مورد علائمی که آنها خواهند داشت و زندگی آنها چگونه خواهد بود، باعث می شود کودکان احساس افسردگی یا ناامیدی کنند.سیر JIA خود می تواند بسیار غیرقابل پیش بینی باشد و منجر به این احساسات شود.بیماران روزهای خوب و روزهای بدی دارند و مطمئن نیستند که برای یک امتحان مهم یا سفر به دیزنی لند بهترین ظاهرشان را خواهند داشت، زیرا ممکن است آرتریت آنها شعله ور شود - این بخشی از نگرانی است.دكتر براون اضافه كرد.
فرای می‌گوید بیماری مزمن می‌تواند باعث شود هر کسی احساس انزوا کند، اما می‌تواند به ویژه برای کودکان و نوجوانان در مرحله‌ای از زندگی که به طور طبیعی می‌خواهند اجتماعی شوند و با همسالان خود هماهنگ شوند، چالش برانگیز باشد.مشکل JIA ممکن است توهین به آسیب اضافه کند.دکتر براون می‌گوید: «چه کمپینگ با خانواده یا بازی فوتبال با دوستان، ناتوانی در ورزش کردن می‌تواند ناامیدکننده باشد.«مصرف دارو در دوران نوجوانی زمانی که می‌خواهید مانند دیگران باشید، می‌تواند مشکل دیگری باشد.».
تشدید این مبارزه اجتماعی این واقعیت غم انگیز است که بسیاری از مردم به سادگی نمی دانند زندگی با JIA چگونه است.زمانی که وضعیت شما برای افراد دیگر تقریباً نامحسوس است و از بین نمی‌رود، سخت‌تر است - وقتی دوستان شما بازیگری برای امضا ندارند و مانند دردی بهبود نمی‌یابد.همدردی و حمایت را دریافت کنید.دکتر براون گفت که درک آن برای همسالان و خانواده شما سخت تر است.به عنوان مثال، ممکن است یک معلم محدودیت های دانش آموز را در کلاس PE درک نکند، یا ممکن است زمانی که انگشتش به دلیل ورم مفاصل درد می کند، در تکمیل آزمون مشکل داشته باشد.
وقتی همه این عوامل در نظر گرفته شوند، جای تعجب نیست که کودکان مبتلا به JIA ممکن است مشکلات عاطفی مانند افسردگی یا اضطراب را تجربه کنند.اما چگونه متوجه می شوید که فرزندتان مشکلات خاصی را تجربه می کند و نیاز به حمایت بیشتری دارد؟فرای می گوید: «به دنبال تحریک پذیری، حساسیت به طرد شدن باشید، بچه ها دیگر سعی نمی کنند وقت خود را با دوستان بگذرانند یا کارهایی را که قبلاً دوست داشتند انجام دهند، انجام دهند.احساس ناامیدی، غم و اندوه مداوم و البته هر گونه فکر یا صحبت در مورد نشانه های آسیب رساندن به خود نشان می دهد که کودک شما به حمایت فوری نیاز دارد.
افسردگی و اضطراب همچنین می تواند به عنوان علائم جسمانی ظاهر شود که به راحتی در کودکان و نوجوانان مورد توجه قرار نمی گیرد.دکتر براون گفت: «افزایش شکایت از علائم مبهم و مختلط، مانند سردرد، حالت تهوع، درد قفسه سینه، سوء هاضمه و غیره نیز می‌تواند نشانه‌ای باشد در صورت رد سایر بیماری‌ها یا آسیب‌ها».او می گوید، علاوه بر این، هرگونه تغییر عمده در عادات خواب یا اشتها، به ویژه افزایش یا کاهش وزن، می تواند نشان دهنده افسردگی یا اضطراب باشد و باید نشان دهنده نیاز کودک شما به حمایت باشد.
به عنوان یک والدین یا مراقب، ممکن است برای شما ناامید کننده باشد که ببینید فرزندتان در حال تلاش است و ممکن است ندانید از کجا شروع کنید تا به او کمکی که نیاز دارد بدهید.فرای می‌گوید: «یکی از بهترین مکان‌ها برای شروع، در خانه خودتان و رابطه شما با فرزندانتان است.او می‌گوید: «همه چیز از این‌جا شروع می‌شود که بتوانید با بچه‌هایتان صحبت کنید، احساسات آنها را تأیید کنید و واقعاً در هر کاری که از سر می‌گذرانند با آنها باشید.به گفته بنیاد آرتریت، گفتگوهای باز و صادقانه (هر چند متناسب با سن) در مورد وضعیت و درمان آنها نیز می تواند به کودک شما کمک کند تا احساس حمایت کند.
حمایت از سلامت روان فرزندتان نیز به معنای تشویق او به شرکت در سرگرمی ها و فعالیت های اجتماعی است.فرای می گوید، ممکن است نیاز به خلاقیت داشته باشید تا به آنها کمک کنید راه هایی برای تغییر فعالیت ها پیدا کنند تا بتوانند علی رغم علائم JIA به مشارکت خود ادامه دهند.بنیاد آرتریت می گوید، این بسیار مهم است زیرا به ایجاد «خودکارآمدی» در کودکان یا اعتماد به نفس آنها برای موفقیت در کاری که می تواند به مبارزه با افسردگی کمک کند، کمک می کند.فرای گفت: «بچه ها هنگام انجام کاری در بهترین حالت روحی هستند."یک سرگرمی را انتخاب کنید یا راهی پیدا کنید که بچه ها به آن افتخار کنند که می تواند به متوقف کردن گلوله برفی کمک کند."
کلمه درمان هنوز هم یک انگ است، اما بسیاری از کودکان مبتلا به JIA ممکن است از حمایت اضافی توسط یک متخصص سلامت روان مانند یک روانشناس بهره مند شوند.فرای می‌گوید در طول درمان، فرزند شما می‌تواند مبارزه خود را با JIA در میان بگذارد، حمایت دریافت کند و راهبردهای مقابله‌ای مادام‌العمر را بیاموزد.به یاد داشته باشید، درمان فقط برای درمان جدی ترین مشکلات سلامت روان نیست - حتی به عنوان یک اقدام پیشگیرانه به بسیاری از کودکان کمک می کند.دکتر براون گفت: "بسیاری از بیماران ما از صحبت کردن در مورد بیماری خود با فردی که برای کمک به کودکان مبتلا به بیماری های مزمن آموزش دیده است سود می برند."
تشخیص JIA می تواند دنیای کودک شما را وارونه کند و باعث شود که او احساس تنهایی کند، اما راه های زیادی برای ارائه حمایت روانی وجود دارد تا بتواند به رشد و موفقیت در زندگی ادامه دهد.اغلب ترکیبی از استراتژی‌ها برای حمایت از کودک شما مورد نیاز است، خواه کمک به کودک در ارتباط با دوستان یا سرگرمی‌ها باشد یا ارتباط با یک درمانگر.دکتر براون به ما یادآوری می کند: «بدانید که کمک گرفتن برای مشکلات روانی می تواند یک نقطه قوت باشد، نه یک ضعف.مداخله زودهنگام می تواند از مشکلات جدی تر جلوگیری کند.